شمع

این شمع مگر نه خود من است؟

کارش چیست؟

سوختن و افروختن و گریستن و گداختن

و دم برنیاوردن

و ایستادن و ذوب شدن

و روشنی از سوزش خویش به محفل کوران بخشیدن

و در زیر باران اشک

با شعله سوزان آتشی که از عمق هستی اش سر میزند

بر چهره هر ابلهی لبخند زدن

و در انبوه خلایق تنهای تنها بودن

و شمع هر انجمن بودن

و با هیچ کس خو نکردن و....

شب ها زنده بودن

و از روز ها هراس داشتن

و هر لحظه کاستن

و به ناخن اشک هستی خویش را تراشیدن

و قطره قطره فرو ریختن و.....

آه که چه شباهتیست میان من و این شمع.....

                                                                       دکتر شریعتی

گاهی مجبوری برای اینکه امانت کسیو لو ندی ادای احمقا رو در بیاری....چقدر بدم میاد وقتی بخاطر امانت داری خرد میشی اون بدتر خردت کنه......