نیوشا ضیغمی
اینم نیوشا ضیغمی با همسرش و خواهرش
لیلاحاتمی
ببخشید که یه مدت نبودم یه کم در گیر امتحانا و عرو سی یکی از فامیلام بودم
اینم واسه طرفدارای لیلا حاتمی لیلا حاتمی و دخترش 
یک شبی
یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه ی لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
نیشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای ؟
بر صلیب عشق دارم کرده ای؟
خسته ام زین عشق ، دلخونم نکن
من که مجنونم تو مجنونم نکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو لیلا ی تو ، من نیستم
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگت پنهان و پیدایت منم
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق ، یکجا باختم
کردمت آواره ی صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر می زنی
بر حریم خانه ام در می زنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بی قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم.
مرتضی عبداللهی
پ.ن: چقدر این شعر اشناست بوی خاطراتمونو میده
هستی
روز قسمت بود.
خدا هستی را قسمت می کرد.
خدا گفت : چیزی از من بخواهید. هر چه که باشد‚ شما را خواهم داد. سهمتان را از هستی طلب کنید زیرا خدا بسیار بخشنده است.
و هر که آمد چیزی خواست.
یکی بالی برای پریدن و دیگری پایی برای دویدن. یکی جثه ای بزرگ خواست و آن یکی چشمانی تیز. یکی دریا را انتخاب کرد و یکی آسمان را.
در این میان کرمی کوچک جلو آمد و به خدا گفت : من چیز زیادی از این هستی نمی خواهم. نه چشمانی تیز و نه جثه ای بزرگ. نه بالی و نه پایی ‚ نه آسمان ونه دریا.
تنها کمی از خودت‚ تنها کمی از خودت را به من بده.
و خدا کمی نور به او داد.
نام او کرم شب تاب شد.
خدا گفت : آن که نوری با خود دارد‚ بزرگ است‚ حتی اگربه قدر ذره ای باشد. تو حالا همان خورشیدی که گاهی زیر برگی کوچک پنهان می شوی.
و رو به دیگران گفت :
کاش می دانستید که این کرم کوچک ‚ بهترین را خواست.
زیرا که از خدا جز خدا نباید خواست.
هزاران سال است که او می تابد. روی دامن هستی می تابد. وقتی ستاره ای نیست چراغ کرم شب تاب روشن است و کسی نمی داند که این همان چراغی است که روزی خدا آن را به کرمی کوچک بخشیده است..
تصوریر بسازید
بچه ها این برنامه خیلی باحاله برید توش تصویرکسی که دوست داریدو درست کنین از اونجایی که هیچ کدوم تو این وبلاگ عاشق نیستیدمیتونم حدس بزنم تصویر کی رو میخواید درست میکنید
البته اخرشم بهتون خوش بگذره بیچاره اون شخصی که شما دارید تصویرشو درست میکنید
شمع
این شمع مگر نه خود من است؟
کارش چیست؟
سوختن و افروختن و گریستن و گداختن
و دم برنیاوردن
و ایستادن و ذوب شدن
و روشنی از سوزش خویش به محفل کوران بخشیدن
و در زیر باران اشک
با شعله سوزان آتشی که از عمق هستی اش سر میزند
بر چهره هر ابلهی لبخند زدن
و در انبوه خلایق تنهای تنها بودن
و شمع هر انجمن بودن
و با هیچ کس خو نکردن و....
شب ها زنده بودن
و از روز ها هراس داشتن
و هر لحظه کاستن
و به ناخن اشک هستی خویش را تراشیدن
و قطره قطره فرو ریختن و.....
آه که چه شباهتیست میان من و این شمع.....
دکتر شریعتی
گاهی مجبوری برای اینکه امانت کسیو لو ندی ادای احمقا رو در بیاری....چقدر بدم میاد وقتی بخاطر امانت داری خرد میشی اون بدتر خردت کنه......
امتحان نمونه
بچه ها،سطح آزمون پارسالو با امسال مقایسه کردین؟
میدونم همتون حسابی شاکیین،که چرا امسال اینقدر سخت بود .
البته برای اماو مهتاب والهام و زینب که اینقد خر زده بودن معلومه آسون بود
میخوام نظرتونون درباره آزمون بنویسید